Mijn allerbeste vriend!

Op weg naar de geboorteplaats van onze grote vriend beginnen de zenuwen wel te komen. We lopen naar het gebouw waar de honden zijn, en spreken een erg aardige meneer aan. Dan is eindelijk het grote moment aangebroken... daar in die ene mand liggen 9 super schattige bolletjes wol. Wij willen graag een reutje (mannetje) Als de meneer het reutje pakt, en aan mij geeft dan smelt je toch wel. Zo ontzettend zacht en lief is hij. En mijn zus krijgt een teefje (vrouwtje) in haar handen. Wij als grote zussen zijn super blij en knuffelen hem en haar helemaal fijn haha. Na een kopje koffie en wij een glas limonade beslissen wij of we het reutje nemen of het teefje. Het wordt het reutje.

Een paar weken later...

Het is eindelijk zover om ons zacht bolletje wol op te halen. Nu is hij ongeveer 8 weken oud. In de auto zeg ik opeens: hey lieve Guus! Ja we noemen hem Guus, zeggen wij alle vier in koor. Als we weer thuis zijn is het voor Guus even wennen: een nieuw thuis, andere omgeving, zoveel te ontdekken! De eerste nacht ging wel goed hij droomde over van alles geloof ik. De volgende ochtend doe ik het deurtje van zijn bench verder open, want hij stond op een kiertje. De zon schijnt en het is november 2015 heerlijk dus! Beetje koud, maar niks te koud om effe een frisse neus te halen en een eerste wandeling te maken met mijn beste vriend! Begin december ligt er sneeuw en dat is geweldig! Zijn neus is wit van de sneeuw en zijn pootjes ook.

In januari ligt er nog steeds sneeuw en is Guus al wat groter. Ik ga met mijn zus en Guus wandelen in de sneeuw. Ik neem een bal mee en ga met hem spelen in de sneeuw. Hij rent met een kwispelende staart naar de bal en komt het zijn oren recht naar achteren terug naar mij rennen. Zo'n grappig gezicht. Mijn moeder gaat met Guus op training om te leren luisteren en zo. Eigenlijk een school voor honden. Hij leert hier ook de comando's: zit, lig, poot geven, en rollen.

Inmiddels is het 2017 en beleven we aan Guus heel veel plezier met zijn allen.

Hij hoort helemaal bij ons gezin en we kunnen echt niet meer zonder hem. Mijn vader noemt hem als zelfs zijn blonde zoon! Guus is ook altijd in voor een dolletje.