Bekend in de Betuwe!
- Esmée Huibers
- 27 jun 2019
- 2 minuten om te lezen
Een tijdje geleden werd ik gevraagd of ik het leuk vond om geïnterviewd te worden voor Midden Betuwe Totaal. Daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken, dat leek mij heel erg leuk. Hieronder laat ik jullie de tekst van het artikel zien, dat in de juni-uitgave van Midden Betuwe Totaal is verschenen. Met een oplage van 33.000, word ik vast een beetje bekend in de Betuwe.
Vrolijke Esmée deelt haar verhaal
LIENDEN – Slechts 15 jaar oud, maar nu al vol ambitie. De goedlachse Esmée Huibers studeert in het Voortgezet Speciaal Onderwijs in Groesbeek. En vult haar vrije tijd met het runnen van een eigen blog. Het begon met het schrijven van fictieve korte verhaaltjes, maar inmiddels hebben die serieuzere wending gekregen.
Ze werd samen met haar tweelingzus Roos ruim 13 weken te vroeg geboren en dat is haar niet in de koude kleren gaan zitten.Twee dagen na haar geboorte kreeg Esmée een hersenbloeding en herseninfarct. Met als gevolg: zuurstof te kort waaruit een hersenbeschadiging is ontstaan. De handicap Cerebrale Parese tekent haar leven, maar dat drukt voor Esmée de pret niet. ‘iedere dag lach ik en doe ik wat ik leuk vind. Nooit opgeven, gewoon doorgaan!’ zegt ze met een gulle lach.
‘Schrijven vind ik superleuk om te doen’, gaat Esmée vrolijk verder. ‘Siem, een vriend van mij, heeft een eigen blog en ik dacht bij mijzelf: dat wil ik ook.’ Zo gezegd, zo gedaan. Esmée maakte online haar eigen site aan en pent inmiddels om de week een nieuw bericht. ‘Ik schrijf over van alles en nog wat. Dingen die ik meemaak, wanneer er belangrijke dagen aankomen of wanneer er frisse inspiratie opkomt. Ik vind het leuk om dingen op papier te zetten en te delen met anderen. Anderen inspireren maakt bloggen juist zo leuk!’
Ambities
Inmiddels is de spontane Esmée een jaar actief op het web. Vroeger schreef zij vooral korte verhaaltjes. Deze werden in een map gedaan en bewaard. Tot het moment dat de Liendense dacht dat het anders moest. ‘De map zat zó vol met verhalen, dat ik het zonde vond om hier niets mee te doen. Op het blog kunnen andere mensen de verhalen ook lezen. Ik hoop dat mijn blog de komende jaren bekender en groter wordt. Dat zou echt kicken zijn.’
Esmée ziet het al helemaal voor zich: later verdient zij haar brood door te schrijven, als fulltime blogger of razende redacteur. Zolang zij maar een pen kan vasthouden, komt het goed. Aan zelfvertrouwen geen gebrek: ‘Het gaat mij vast lukken!’ glimlacht ze.

Opmerkingen